Μια συνέντευξη στο Λόγο των Κυκλάδων και τον δημοσιογράφο Γιώργο Αλβέρτη

Ο επικεφαλής της παράταξής μας στο δημοτικό συμβούλιο, Νίκος Αλμπανόπουλος, συζήτησε με τον Γιώργο Αλβέρτη για τα θέματα που έχουν απασχολήσει το νησί και το δημοτικό συμβούλιο τελευταία. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο φύλλο του Λόγου των Κυκλάδων της Πέμπτης 2 Οκτωβρίου.

Πώς κρίνετε την πορεία της Δημοτικής Αρχής στα σχεδόν δύο χρόνια της θητείας της;

Κοιτάξτε, καταλαβαίνω γιατί ξεκινάτε ζητώντας μια σύνοψη, αλλά μισή δημαρχιακή θητεία δεν αποτιμάται στο πλαίσιο μιας προφορικής συζήτησης. Θα προσπαθήσω πάντως.

Απέναντι στην πλειοψηφία ήμουν αρχικά θετικός. Εξάλλου δεν αμφισβητώ ότι τα μέλη της θα ήθελαν να αφήσουν θετικό αποτύπωμα. Από την επιθυμία ως το αποτέλεσμα, παίζουν βέβαια ρόλο οι πολιτικές αρχές, τυχόν δεσμεύσεις απέναντι στα κόμματα και την κεντρική εξουσία, αλλά και οι οργανωτικές ικανότητες και η προσωπικότητα καθενός. Πλέον υπάρχουν και για αυτά ενδείξεις, αλλά ας κάνουμε τέτοιου είδους δημόσια αξιολόγηση σε άλλη φάση. 

Οπότε θα μας πείτε για την πολιτική;

Προτιμότερο. Δεν βλέπω μια δημοτική πλειοψηφία που να έχει στόχο και όραμα. Αν έχει, δεν τον έχω αντιληφθεί. Δεν μου είναι σαφές ποια έργα – σύμβολα («έργα» με την ευρεία έννοια, όχι της εργολαβίας) θα έχουν μείνει στο τέλος της πενταετίας. Βλέπω μια δημοτική αρχή που τρέχει πίσω από τα πράγματα, δεν παίρνει καμία πρωτοβουλία και δεν καθορίζει η ίδια τίποτα απολύτως. Το πιο συνηθισμένο εδώ και ένα τουλάχιστον χρόνο, είναι να ακούμε τους συμβούλους της πλειοψηφίας με θέση ευθύνης να μονολογούν διαρκώς στις συνεδριάσεις για τις δυσκολίες, τις ελλείψεις, την συμπεριφορά των δημοτών σε διάφορα ζητήματα και άλλα τέτοια. Και μιλάμε για τη δημοτική αρχή που έχει κατορθώσει να αφήσει πρώτη φορά το δήμο χωρίς στελεχωμένο τμήμα μικρών έργων. Οι μαρμάρινες πλάκες πέριξ της πλατείας χτυπάνε και σπάνε στο πέρασμα των οχημάτων εδώ και έξι μήνες. Αυτά είναι πράγματα που συνήθως αντιμετωπίζονταν αμέσως από το τμήμα μικρών έργων.  

Δεν μπορώ όταν τα παρατηρώ αυτά να μην σκέφτομαι τη δεύτερη θητεία μου ως δημοτικός σύμβουλος και αντιδήμαρχος το 2011-2013. Θητεία που συνέπεσε με τα μνημόνια, τη συνένωση των τριών δήμων του νησιού, την κατάρρευση της χρηματοδότησης από το πτωχευμένο κράτος, την ανεργία στο 25%, το απόλυτο πάγωμα προσλήψεων, τις απολύσεις μέσω της περίφημης «εφεδρείας» μέχρι και κόσμο που είχε ανάγκη παροχής γευμάτων -κάτι που η Σύρος είχε να δει από το 1944. Θέλουν δύσκολες συνθήκες; Αυτές ήταν δύσκολες συνθήκες! Να συνεννώνεις τις υπηρεσίες και τα καθήκοντα τριών δήμων, χωρίς χρήματα, χωρίς κοινά μηχανογραφικά, χωρίς κοινή κουλτούρα, χωρίς προηγούμενο και εμπειρία. Και όμως βγήκε πέρα. Χωρίς ποτέ ο δήμαρχος ή οι αντιδήμαρχοι (να θυμηθώ ανάμεσά τους τον Ξαγοράρη και τον Μώτο που έχουν φύγει) να έρθουν στο δημοτικό συμβούλιο για να μεμψιμοιρίσουν. 

Πώς εκτιμάτε ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν κρίσιμα ζητήματα, όπως η απώλεια από τους δήμους των ΔΕΥΑ και των πολεοδομιών;

Έχουμε πει ως παράταξη τη γνώμη μας στο δημοτικό συμβούλιο. Είναι ανατροπές που δεν αντιμετωπίζονται εύκολα, γιατί αυτός που τις προκαλεί έχει πολύ ισχυρή εξουσία. Έχει τη νομοθετική εξουσία, επηρεάζει τη δικαστική, και καθορίζει τη ροή του χρήματος. Έχει όνομα λοιπόν, λέγεται κυβέρνηση ΝΔ. Κάνει λάθος όποιος φαντάζεται ότι η κυβέρνηση αυτή απλώς νομοθετεί πού και πού κάτι στραβό και ανάποδο. Είναι η κυβέρνηση των υποκλοπών και της συγκάλυψης τους. Συνεπώς μια κυβέρνηση που στερείται ηθικής και πίστης στη Δημοκρατία. 

Είναι η κυβέρνηση που χάρισε τη εθνική Βομηχανία Ζάχαρης σε ανθρώπους που τη λεηλάτησαν και διέκοψαν τη λειτουργία της. Διαλέγω αυτό το παράδειγμα μεταξύ πολλών, γιατί ταιριάζει με την απώλεια της διαχείρισης του νερού από τους δήμους, την απώλεια του ΧΥΤΑ, των απορριμμάτων αύριο, του ελέγχου της δόμησης και άλλων τομέων. Δεν είναι «λάθη» όπως θα έλεγε ο δήμαρχος σε κάποιο ψήφισμα, αλλά μέρος μιας στρατηγικής για την αποκοπή του δημόσιου πλούτου από τα αιρετά όργανα, ώστε να τεμαχιστεί, να ελεγχθεί και να περάσει στις εταιρίες των μεγαλο-ολιγαρχών που εδώ και έξι χρόνια συνδιοικούν τη χώρα. Ο κόσμος μας παρακολουθεί. Διαπιστώνει ότι κάποιες φορές η δημοτική πλειοψηφία «αγανακτεί», αλλά στην πράξη υποχωρεί και αποδέχεται την κεντρική πολιτική επιλογή. 

Πιστεύω γίνεται σήμερα φανερό γιατί ορθώς ισχυριζόμασταν την προεκλογική περίοδο ότι με κυβέρνηση ΝΔ, με πλειοψηφία στην Περιφέρεια ΝΔ, ο δήμος ήταν απαραίτητο να μην είναι δεσμευμένος και εξαρτημένος από το κυβερνών κόμμα. 

Πάνω σ’ αυτό θυμάμαι κάποιες πρόσφατες δηλώσεις σας για την ανακύκλωση και το μεγάλο έργο ΣΔΙΤ που προωθείται και εγκρίθηκε μόλις χτες -αν δεν κάνω λάθος- από την κυβέρνηση. 

Σωστά. Είχα πει σε συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής ότι έρχεται ένα μεγάλο ιδιωτικό έργο που θα έχει ως αποτέλεσμα η ανακύκλωση και συνολικά η διαχείριση των απορριμμάτων να περάσουν στην πράξη σε ιδιώτες. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα πληρώνουμε «χρυσάφι» τα σκουπίδια μας. Ο τριπλασιασμός του κόστους διαχείρισης του ΧΥΤΑ που συντελέστηκε με τον Ενιαίο Φορέα (και φούσκωσε τα δημοτικά τέλη…) θα μοιάζει «ανώδυνος» μπροστά στο νέο πρόσθετο κόστος. 

Τότε θα αντιληφθούμε (δυστυχώς) τι σημαίνει χάνω το δημόσιο χώρο, εκχωρώ την δημόσια περιουσία. Είναι στο χέρι μας ως δήμος να διεκδικήσουμε διαφορετική πορεία σε αυτά και όλα τα μεγάλα ζητήματα. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τα προβλήματα και τα κίνητρα, να έχουμε διάθεση να αποτρέψουμε τις αρνητικές εξελίξεις (κάτι που δεν γίνεται με ψηφίσματα) και τέλος να αλλάξει και η κυβέρνηση. Είναι και αυτός απαραίτητος όρος. 

Αφού λοιπόν τα ζητήματα είναι πολλά και καυτά, σας ρωτάω ευθέως: Είναι εφικτή η επίτευξη ενότητας και κοινής αντιμετώπισής τους από το σύνολο των δημοτικών παρατάξεων;

Κοιτάξτε, η ερώτηση που μου κάνετε είναι λογική στην επιφάνεια και όποιος δημοτικός σύμβουλος κυκλοφορεί και μιλάει με κόσμο, την δέχεται συχνά με τη μια ή την άλλη μορφή: «γιατί να μην το κάνετε όλοι μαζί;» ή κάπως έτσι. 

Οπότε την απαντώ ευθέως: δεν είμαι κατά της προγραμματικής συνεργασίας σε θέματα που απαιτούν ένωση δυνάμεων. Το αποδείξαμε όταν προτείναμε κοινή δράση σε θέματα φλέγοντα, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Όταν πχ. προτείναμε τη σύσταση διαπαραταξιακής επιτροπής που θα ενημερώνεται και θα παρακολουθεί από πρώτο χέρι την περιβαλλοντική λειτουργία των ναυπηγείων. Ή όταν κατ’ επανάληψη προτείναμε στο δημοτικό συμβούλιο τη σύσταση επιτροπής που θα κάνει το ίδιο στο ΧΥΤΑ μας (!) πριν και μετά την πυρκαγιά. Αρνήθηκε και τις δυο φορές η δημοτική αρχή. Αυτά ήταν μεγάλα, κρίσιμα ζητήματα, τα οποία κάποιοι έθεσαν (εμείς), κάποιοι μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο συμφώνησαν και κάποιοι τα απέρριψαν (η δημοτική πλειοψηφία). Γιατί; Γιατί νομίζω δεν ήθελε να δυσαρεστήσει στην πρώτη περίπτωση την ΟΝΕΧ και στη δεύτερη την Περιφέρεια. Ξεκάθαρα.  

Βέβαια αυτό που κυρίως εμποδίζει την επίτευξη στόχων με κοινό αγώνα, είναι η κατάργηση της απλής αναλογικής στους δήμους. Με αυτήν, θα είχαμε δυνατότητα συνεργασία σε προγραμματική βάση. Με όρους βέβαια, όπως η υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, οι κανόνες ηθικής διαχείρισης και άλλοι. Αυτός πιστεύω είναι ο μόνος δρόμος για να κερδηθούν μάχες. 

Να πάω σε κάτι πιο γενικό. Θεωρείτε ότι η Σύρος βαδίζει προς την σωστή κατεύθυνση ή με βάση τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται παγκόσμια θα πρέπει να υπάρξει αλλαγή πορείας;

Η αλλαγή πορείας προαπαιτεί να μπορείς να φανταστείς τον τόπο σου μελλοντικά, διαφορετικό και καλύτερο. Να βλέπεις μια κοινωνία εργασίας, υψηλής ποιότητας ζωής, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης στους πιο αδύναμους. Αλλά όχι επειδή είσαι ευαίσθητος και «δικαιωματιστής» όπως το αποκαλούν ορισμένοι συμπολίτες μας με αδικαιολόγητη κακεντρέχεια, σαν να φτύνουν ύβρη. Αλλά επειδή το όραμα το μοιράζεσαι και το διαμορφώνεις με τους πιο ενεργούς πολίτες. Μόνο τότε έχει πιθανότητα υλοποίησης, γιατί ο ένας παρασύρει τον άλλο, βγαίνει από τη φυσαλίδα του μικρού ιδιωτικού του κόσμου (στην οποία από ανάγκη και όχι από αδιαφορία έχει κλειστεί) και κοιτάζει γύρω του. 

Πράγματι, παρατηρεί κανείς ότι διαμορφώνονται διεθνώς συνθήκες που τρομάζουν. Δυο πόλεμοι σε εξέλιξη, ο ένας γενοκτονικός, ανασύσταση δικτατοριών και στις ΗΠΑ ένας πρόεδρος που προσεγγίζει διαρκώς τους τρόπους του πιο απολυταρχικού μονάρχη. Ο Τραμπ δεν «αποφασίζει και διατάσσει» μόνο στις ΗΠΑ, εκεί το κάνει άμεσα. Το σημαντικότερο για μας είναι ότι αποτελεί παράδειγμα για τον ακροδεξιό υπόκοσμο στις υπόλοιπες χώρες, που βλέπει ότι άμα μιλήσεις με σιδερένια πυγμή και τα φορτώσεις όλα στους πρόσφυγες, στους φτωχούς, στους επιστήμονες, στις δημοκρατικές παραδόσεις, κερδίζεις ψήφους. Άρα, κάν’ το κι εσύ!

Σε ένα τέτοιο αρνητικό διεθνές κλίμα, είδαμε τους κατοίκους της Σύρου να παίρνουν πρωτοβουλία για να υπερασπιστούν το δικαίωμα των παιδιών της Παλαιστίνης να μεγαλώσουν. Τι πιο ανθρώπινο, δίκαιο, ηθικό και ζωντανό. Αυτή η πρωτοβουλία, που βρήκε διεθνή απήχηση, είναι επένδυση στο μέλλον του τόπου. Για να προχωρήσει ένας τόπος, χρειάζεται κοινωνική δράση και συνείδηση, όχι μόνο καφετέριες και ενοικιαζόμενα. Περιμένω να το κατανοούν αυτό οι αιρετοί που θέλουν να διοικήσουν τον τόπο. Αλλιώς, ποιον τόπο ονειρεύονται να αλλάξουν; Ένα τόπο απάθειας και αναισθησίας; Ένα τέτοιο τόπο δεν μπορείς να τον κάνεις καλύτερο, ο πιο ικανός άνθρωπος στον κόσμο να είσαι. Η αλλαγή ξεκινά από τους αγώνες των νέων ανθρώπων, όταν εμπνέονται από ανθρωπιστικές αξίες. Αυτή είναι η πιο σημαντική επένδυση, χωρίς την οποία δεν θα έρθει ούτε οι άλλες. Θα καταλήξουμε ένας κόσμος παρηκμασμένος, με έρημους δρόμους και κλειστά μαγαζιά. Ελπίζω να το κατανοούν διαρκώς περισσότεροι.